مولایم!مهدیا!

ای مرهم قلبهای شکسته!بیا و احیاگر قلب شکسته ما باش.

مولایم!می دانم که هنوز اسیر قفس "من" هستیم وسوار مرکب گناه،تا به کی باید به دور از تو باشیم و اسیر این قفس خاکی؟

مولایم!عده ای می گویند با این همه گناه،دیدن رویت و شنیدن صدایت ممکن نیست.اما می دانم تو آنقدر مهربانی که اگر کسی یک قدم به سمت رضای تو برداردتو صدها قدم به سویش بر می داری.